მშობლებისთვის ნაცნობი პრობლემაა ბავშვის გამოტირება სამსახურში წასვლის წინ. შვილები ხშირად გთხოვენ, რომ არ წავიდეთ სამსახურში და დავრჩეთ მათთან სახლში. რეალურად, პრობლემა გამოტირება კი არ არის, არამედ ის თუ რას ვუპასუხოთ ჩვენ.
ტრადიციულად ვუპასუხოთ, რომ სამსახურში თუ არ წავედით კანფეტს ვერ გიყიდით, დაბადების დღეზე საჩუქარს ვერ მივუტანთ, ანუ აქცენტს მატერიალურ შედეგზე ვაკეთებთ. ამით კი ხაზს ვუსვამთ, რომ სამსახურში ჩვენც არ გვინდა წასვლა, მაგრამ მათი სურვილების დასაკმაყოფილებლად თუ ოჯახური ვალდებულებების შესასრულებლად მივდივართ, რაც არის ბავშვის ტვინის საკმაოდ სახიფათო პროგრამირება.
საკუთარ შვილს ვაფიქრებინებთ და „ვასწავლით“, რომ სამსახური არის გარდაუვალი ბოროტება, ადგილი, სადაც ჩვენც არ გვინდა წასვლა, მაგრამ გვიწევს, რადგან ეს არის ერთგვარი მსხვერპლი იმისთვის, რომ მატერიალური მოთხოვნილებები დავიკმაყოფილოთ.
დღეს შეიძლება გგონიათ, რომ უწყინარ ფრაზას ეუბნებით შვილებს სამსახურში წასვლის წინ, მაგრამ ხვალ და ზეგ ეს აუცილებლად წინ დაგხვდებათ.
ჩაუღრმავდით ამ საკითხს და უკეთესი ვარიანტი მოიფიქრეთ, თუ რა პასუხის შეიძლება გასცეთ შვილს, მაშინ როდესაც სახლში დარჩენას და სამსახურის გაცდენას გთხოვთ.
საკუთარი მაგალითი, რომ გითხრათ, ჩემს შვილებს, რომლებიც ჯერ კიდევ პატარები იყვნენ და მთხოვდნენ არ წავსულიყავი სამსახურში, ვეუბნებოდი, რომ „შენ როგორც გჭირდები და გიყვარვარ და შენ როგორც გაქვს იმედი, რომ ერთად ვიქნებით, ზუსტად ესე მყავს მეგობრები სამსახურში და მე იქ აუცილებლად უნდა წავიდე და დავეხმარო იმ ხალხს იმის გაკეთებაში რასაც ერთად ვაკეთებთ.“
ასეთი პასუხი საკმაოდ მარტივად მიიღეს. დარწმუნებულები ვართ თქვენი შვილებიც კარგად გაგიგებენ.
მნიშვნელოვანია ბავშვებმა იცოდნენ, რომ სამსახური მარტო კანფეტების საშოვნელი ადგილი არ არის და ეს თვითრეალიზების შესაძლებლობაცაა. გარდა იმისა, რომ თქვენი წასვლის მიზეზს სწორად უხსნით ბავშვებს, მათ ტვინებს აგებინებთ, რომ სამსახური ბოროტება არ არის, რომელიც მშობელს ძალით. ართმევს, უნდა იცოდნენ, რომ იქ ადამიანები ვითარდებიან და თვითრეალიზდებიან.