ამ თემაზე ფიქრი ინტენსიურად დავიწყე ჩემ მეგობართან საუბრის შემდეგ. ამ ადამიანს ძალიან მასიური ცვლილებები ჰქონდა ცხოვრებაში,  როგორც ეს ხშირად ხდება შუახნის პერიოდში და ძალიან თვითკრიტიკული იყო საკუთარი თავის მიმართ. ამბობდა, რომ არაფერი გამოუვიდა, ყველაფერს არასწორად აკეთებდა, არაფერი დაულაგდა და ა.შ.

საუბრისას ვთხოვე გაეხსენებინა ადამიანები თუ ვის უყვარდა ის. ვეცადეთ ლაპარაკი პოზიტიურად წარმართულიყო. რამდენიმე ადამიანი გაიხსენა და ღიმილიც კი მოჰგვარა მათზე ფიქრმა. საინტერესო ის იყო, რომ ამ სიაში საკუთარი თავი არ დაუსახელებია.

გვესმის, რომ როდესაც ფიქრობთ იმ ადამიანებზე ვისაც უყვარხართ საკუთარი თავი შეიძლება არ გაგახსენდეთ, რადგან სხვებზე ფიქრობთ. მაგრამ, რეალურად რამდენად გიყვართ საკუთარი თავი და ამ სიაში პირველი ხართ თუ არა ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. საუბრისას აღმოჩნდა, რომ ადამიანების უმეტესობა ისე ცხოვრობს, რომ არ აქვს შეგრძნება საკუთარი თავის მიმართ სიყვარულის, არ უფრთხილდება თავს.

როგორც არ უნდა შევცვალოთ და განვავითაროთ ჩვენი ცხოვრება, თუ საკუთარი თავის სიყვარული არ გვექნება, თუ ამ სიაში ნომერ პირველი ადგილი თავად არ გვექნება დაკავებული ბედნიერები რეალურად ვერასდროს ვიქნებით.

ყველას გვაქვს თავმოყვარეობას, საკუთარი თავის პატივისცემაც, მაგრამ ხანდახან გავიწყდება, რომ ეს ადამიანი, ჩვენი თავი, ჩვენ ჩაგვბარდა, მისი ერთადერთი იმედი ჩვენ ვართ და თუ ვერ მოვახერხეთ, რომ ის შევიყვაროთ გაგვიჭირდება სხვას შევაყვაროთ თავი.

გიყვარდეთ საკუთარი თავი, იგრძენით მისგან მხარდაჭერა, ძალიან ზედმეტ თვითკრიტიკაში ნუ გადახვალთ.